Hakaret etmek için kullanılan sözlerden biridir. Kendini çok akıllı görenler, başkalarını küçümsemek için “kuş beyinli” sözlerini kullananlar aslında kim olduklarını ortaya koyarlar.

KUŞ BEYİNLİLERE  

Hakaret etmek için kullanılan sözlerden biridir. Kendini çok akıllı görenler, başkalarını küçümsemek için “kuş beyinli” sözlerini kullananlar aslında kim olduklarını ortaya koyarlar. Dünyada var olan bütün canlılardan kendilerini üstün görenler, bununla yetinmezler. Çevresinde gördüğü her insandan daha akıllı olduğunu davranışlarıyla, konuşmalarıyla sergilemekten çekinmezler. Neden böyle bir çabanın içine girmek isterler? Sonun yanıtını onların kişiliklerinde aramak gerekir.

Çevremizde yaşayan bütün canlıların ortak özelliklerinden biri kendi neslini sürdürmektir. İnşaatlarda kullanmak için kesilen kavak ağaçları yeni filizler verirler. Evcil hayvanlar bile yavrularını insanlardan uzak tutmaya çalışır. Gerek duyarsa saldırıya geçerler. Onlar için yavruları, kendi canlarından daha değerlidir!

Aynı kural yabani hayvanlar, kuşlar içinde geçerlidir. İnsanlara yakın olarak yaşayan, ya da yaşamak zorunda kalan serçe kuşlarına hiç dikkat ettiniz mi?  Alıcı kuşlardan, sokaklarda yaşayan kedilerden, insanlardan sürekli uzak durmak zorundadırlar. Genelde birlikte hareket ederler. Ağaç yapraklarının arasına gizlenirler. Sokaklarda bulabildikleri yiyeceklerle beslenirler. Canlarını korumanın bir tek yolu vardır: tehlikeyi hissettiklerinde hemen toplu halde uçup ağaçların dallarına konmaktır.

Öğretmenlik yaptığım yıllarda serçe yavrularının seslerini duymuştum. Yuvalarının nerede olduğunu bulmaya çalıştım. Okul bahçesi kalabalık olduğu için ağaç dallarına yuva yapacak kadar kuş beyinli değillermiş. Sesler, basket potasından geliyordu. Yuva yapmak için kullandıkları alan iyi bir seçimdi. Yavrular sıcak havada gölgede kalıyor. Yağmur yağdığında ıslanmıyor. Yavrulara hiçbir düşman yaklaşamıyor. Doymak bilmeyen yavrular sesiz kalmayı bilseler kimse basket potasının içinde kuş yuvasının olduğunu anlayamaz.

Kuş beyinli serçeler akşama kadar yuvaya yiyecek taşır. Gagalarında yiyecekle geldiklerinde hemen yavruların yanına gitmezler. Önce bir ağaç dalında, olmazsa çatıya kimsenin göremeyeceği bir yerde gizlenirler. Gökyüzünü, çevresini gözden geçirirler. Bir kedi ya da insan görürlerse sabırla beklemeye başlarlar. Yuvanın yeri belli olursa yavrularını koruyamazlar. Günü geldiğinde aile boyu yuvalarından ayrılırlar.

Bütün canlılar, ölümü göze alıp kendi nesillerini sürdürmeye çalışıyor. Her şeyi bilen, kendi gücüne güvenen, sadece kendisinin akıllı olduğunu dile getiren insanlar diğer canlıların çabalarını kendi çocuklarına gösterebiliyor mu?

Çevremizde duyduklarımız, gördüklerimiz, haber bültenlerinde yer alan haberler, insanların yüreklerini sızlatıyor. Ne yazık ki çocuklara en yakınındaki kişilerin yaptıklarını düşman bile yapmaz.