TÜRK SİLAH SANAYİİ'NE VURULAN DARBE

Geçen hafta Zakir Zümre Bey’ anlatmıştım. Milli Mücadele döneminde Bulgaristan’dan silah ve mühimmat yardımı yaparken ilerleyen günlerde Ankara’da bu silah ve mühimmatın üretimine geçmişti. Cumhuriyetle birlikte İstanbul’a geçen Şakir Bey, burada Haliç kenarında o günün şartlarında iyi bir fabrika kurmuştu. Türk Savunma Sanayi Tarihi’nde önemli ve şerefli bir yere sahip olan bu fabrika, ülkemize çok büyük ve unutulmaz hizmetlerde bulundu. Özellikle İkinci Dünya Savaşı’nın yokluklarla dolu yıllarında, ordumuzun silah ve cephane gereksinimini karşılayabilmek için yoğun bir biçimde çalıştı. İkinci Dünya Savaşı yıllarında fabrikada çalışan işçi sayısının 2 bine kadar çıktığı zamanlar olmuştu. Bu yıllarda fabrikanın en büyük sorunlarından biri, uluslararası ulaşım yollarının kapalı ve abluka altında olması dolayısıyla fabrikanın hammadde, teknik alet ve makine gereksinimlerinin karşılanamamasıydı. İkinci Dünya Savaşı’nın bitmesi ve Türkiye’ye yapılan Amerikan silah yardımlarından sonra Şakir Zümre Fabrikası savunma sanayi üretimlerine son vermek zorunda kalmıştı. İsmet İnönü’nün Milli Şef döneminde elimizden alınan Silah Sanayi Gücü, Mustafa Kemal Paşa ve Fevzi Çakmak Paşa’nın büyük gayretleri ile oluşturmaya çalıştığı bu güç, Amerikalılara yaranmak için yabancılara teslim etmiştir. Günümüz gelişmiş ülkelerine baktığımızda, güçlü silah sanayileri ile ayakta durdukları görülmektedir. Savaş dönemlerinde üretilen ürünlerin verilmediği hatta Osmanlı Devletinin parasının büyük kısmını ödemesine rağmen gemileri üreten İngilizler tarafından teslim edilmediği düşünülürse ne kadar büyük hata yapıldığı ortadadır. İnönü ne düşünmüştür. İngilizlerin parasını verdiğimiz halde gemileri teslim etmediklerini bilmemekte midir? Yoksa bir gaflet mi söz konusudur. Silah yapması için Amerikan Devletinin özel sektörü nasıl teşvik ettiği ortadadır. Milli Şef ise, bırakın böyle bir teşviki elde ki tesisin kapatılmasını birileri nasıl açıklayacaktır. Acaba Mustafa Kemal Paşa ve Mareşal Fevzi Çakmak Paşa hatalı bir davranış mı yapmıştı. Doğrusu İnönü’nün yaptığı mıdır? Bunu genç nesil çok iyi değerlendirecektir. Şakir Zümre, bu tarihten sonra tarım aletleri, pik malzemeden yapılmış sıhhi tesisat malzemeleri, elektrik kofraları gibi ürünlerle üretimine devam etmiştir. İş Bankası kumbaraları, Şakir Zümre’nin uzun yıllar ürettiği ürünlerden biriydi. Türk özel sektöründe üretilen, mazotla çalışan, 5 beygir gücünde ilk motor da Şakir Zümre Fabrikası’nda üretilmiştir. "Şakir Zümre" adını bir marka biçimine getiren ve Türk halkının belleğinde iz bıraktıran ise üretmiş olduğu ünlü Şakir Zümre sobalarıdır. Bu sobalar, Türk halkının sosyal sınıflarının zevk ve gereksinimine göre üretilmişti. Zonguldak, Zümre, Ağaçlı, Alman, Çiftlik ve Köylü modeli bir Şakir Zümre soba klasiğidir. Halk arasında "kuzine" denilen fırın olarak da kullanılabilen soba en çok ilgi gören modellerden biriydi. Fabrika, 1946 Haziranı'nda anonim şirkete dönüştürülmüş, kurucusu Şakir Zümre'nin 16 Haziran 1966'da yaşamını yitirmesinden sonra 1970 yılında kapatılmıştır. Peki, bu dönemde sadece Şakir Bey mi kıyıma uğramıştır? Hayır! Kayseri Tayyare Fabrikası ve Nuri Demirağ’ın İstanbul Yeşilköy’deki uçak fabrikası da bu dönem de kapatılan fabrikalardan bir kaçıdır. Şimdilerde birileri çıkıp; ‘’Ya ölmüş gitmiş adamlar, ne karıştırıyorsun?’’ diyebilir. Bizim amacımız, bu fabrikalar, Devrim arabaları, Baydırma Füze Çalışmaları, hem önü kesilen ürünler olduğundan korkmaktayız. Bu yeni dönem ürünlerimize bakıldığında, bunlar yine bizim önümüzü kesecektir diye korkmaktayız. Çünkü Küresel sermaye buna müsaade etmez; şimdi dişinin kesmediğinize bakmayın. Amerika’da sekiz saat kaybolanlar acaba hangi tavizler istemişler ya da hangi tavizleri vermişlerdir.