TURHAN ÇORBACIOĞLU

Abdullah Keskin [email protected] TURHAN ÇORBACIOĞLU (D:1929-ÇORUM Ö:14.02.2005-OSMANCIK) 1929 yılının Ocak ayında Çorum’da dünyaya geldi. Babası Çorum çarşı Esnafından manifaturacı Hüsnü Efendi, Annesi Şerife Hanımdır. Turhan ÇORBACIOĞLU; 1943 yılında başarıyla sürdürdüğü Orta eğitimini babasının erken yaşta vefatı üzerine yarıda bıraktı ve babasından kalan manifatura mağazasının başına geçerek ticaret hayatına atıldı. Kabiliyeti, atak kişiliği ve özgüveni sayesinde henüz 14 yaşında olmasına rağmen bu mağazayı yönetmekte ve bu işe ilaveten ailesinin arazisinde çiftçilik yapmakta zorlanmayacaktı. 26 Ekim 1946 yılında evlendi. 1948 yılının ocak ayında ilk oğlu dünyaya geldi. Aileye 1960 yılına kadar 3 erkek, 2 kız olmak üzere 5 çocuk daha katılır. Haziran 1949’da askere alınır. Mağazasını ve arazilerinin işletilmesine güvendiği kişilere; 18 yaşındaki eşini ve 3 ile 2 yaşındaki iki çocuğunu annesine emanet eder. Ankara’da geçen ve 2 yıldan fazla devam eden vatani hizmeti süresince aklı hep işleri ile meşgul, kalbi ise Çorum’daki ailesinin hasreti ile doludur. Ulaşımın ve haberleşmenin çok zor olduğu o yıllarda işlerinin takibi için sık sık izin alarak memleketine gelmek zorunda kalacak, izin sürelerini Doktor raporlarıyla uzattığı için de 37 gün fazla askerlik yapacaktır. Haziran 1952’de vatani hizmetini bitirir. Ailesine kavuşmuş, işlerinin başına dönmüştür artık. Babasının rahatsızlığı ve erken vefatı nedeniyle eğitimini yarım bırakmıştır; ama kendisine geliştirmek için ekonomik ve siyasi olayları yakından takip etmekte ve sürekli kitap okumaktadır. Aile 1950 yılları başında Çorum’da evine günlük gazete giren, kitap okunan ve radyo dinlenen nadir ailelerdendir. Bu nedenledir ki ailenin büyük oğlunun belleğindeki en eski anı, akşamları babasının katlayıp ceket cebinde evine getirdiği, o yıllarda yayın hayatına başlayan Milliyet gazetesi ve annesinin okuduğu romanlardır. Arazi anlaşmazlıklarını ve yakınları ile olan miras sorunlarını çözer, maddi sorunu yoktur. 22 yaşında ailesini hiç çalışmasa dahi ömür boyu geçindirmeye yetecek, ailesinden kalan mal varlığının sahibi olmuştur. Ama evi, şehirdeki mağazası ve köydeki arazileri üçgeninde geçen tek düzen hayatı onu tatmin etmemektedir. İdealindeki sanayi yatırımlarını gerçekleştirmenin zamanıdır artık. 2. Dünya Savaşı’nın sona ermesiyle; 1950 yıllarının başından itibaren başlayan Amerikan yardımı ülke kalkınmasına ve dolayısıyla inşaat sektörüne büyük bir canlılık getirmesine rağmen, ülke sanayisi bu talebe cevap verecek kapasiteden yoksundur. Öyle ki çimento ve kireç Ankara’dan, tuğla ve kiremit Eskişehir’den temin edilmektedir. Turhan ÇORBACIOĞLU; Bu nedenle 23 Nisan 1954 yılında Çorum-Osmancık yolunun 20. Km.sindeki Kırkdilim’de “ÇIĞIR” ünvanı ile ilk modern acı kireç taşı tesisini kurar. 28 Mayıs 1955’te ikicisi olan KAVACIK KİREÇ TAŞI TESİSİ’Nİ hizmete açar. Burada üretilen ilk kireç taşını, hayatta iken çok büyük saygı duyduğu, vefatından sonra da rahmetle andığı ve her zaman takdir ettiği büyük iş adamı Osmancıklı Şevki DERİNDERE, temelini o yıl attığı Ulucami Mahallesindeki evinin inşaatında kullanılacaktır. Turhan ÇORBACIOĞLU; 21 Nisan 1956 yılında OSMANCIK’ ta ilk Kiremit Fabrikasını kurar. ÜLKER KİREMİT adıyla hizmete açılan bu fabrikadan başka; o yıllarda ilçede 2 adet çeltik fabrikasından başka bir tesis yoktur. Kadınların da çalışabildiği bu tesis önceleri yadırgansa da kısa zaman içinde benimsenir. 1958 yılında başlayan ekonomik kriz, 1960 ihtilaline giden süreçte en çok inşaat sektörünü, dolayısıyla bu tesisleri de etkileyecek ve maddi varlığının pek çoğunu elden çıkarmak zorunda kalacaktır. En zor şartlarda dahi ümitsizliğe kapılmamış, Hedeflerini hep yüksek tutmuştur. 1960 yılında AZİM KİREMİT FABRİKASI adını verdiği tesisi işletmeye açar (sonradan ismi KIZILIRMAK olarak değiştirilmiştir). Her şeye yeniden başlamak azim ve kararlılığı ile 1961 yılı şubatında ailesi ile birlikte OSMANCIK’ a yerleşir. 1967 yılında Çorum’da GRANİT KİREMİT, 1968’de Osmancık’ta HABOĞLU KİREMİT (halen ZÜMRÜT) ve 1972 yılında Osmancıklı 20 arkadaşıyla ZAFER KİREMİT FABRİKASI’NI(Sonra ACAR KİREMİT ve daha sonra ismi OSMANCIK TOPRAK SANAYİ oldu, faaliyettedir.) faaliyete geçirir. Limitet şirket statüsünde kurulan bu tesis ilçenin ilk çok ortaklı tesisi olacaktır. 1977 yılında kendi adını taşıyan tesisi işletmeye açar. 1984 yılında aile içi anlaşmazlıklar sonucu işlerini tasfiye eder. 1986 yılında Muş’ta inşaatına başladığı UN FABRİKASINI, 1989 yılında üretime geçme aşamasında İl Özel İdaresine devrederek OSMANCIK’ a döner. Binlerce kişinin iş imkânı ve sosyal güvenceye kavuşmasında çok büyük katkısı olan bu tesislerin kuruluş ve işletme aşamasında ona güvenen ve desteklerini esirgemeyen, çocuklarının çoğunun ilk ve orta tahsilini yaptığı, iki kızını evlendirdiği, bu güzel Osmancık İlçemizin, güzel insanları arasında olmaktan duyduğu mutluluğu her zaman ve her vesile ile ifade ederek yaşamıştır. 14 Şubat 2005’te vefat eder. Onu tanıyan veya adını duyan herkesin katıldığı bir törenle, vasiyeti üzerine çok sevdiği OSMANCIK’ ta Asri Mezarlıkta toprağa verilir. Ruhu şad, mekânı cennet olsun. Adı bir sokağa veya bir parka verilmese bile binlerce Osmancıklının gönlünde hep yaşayacaktır. Yöneticilerimizden, Osmancık’a hizmet eden, örnek olan, rahmetli iş adamımızın adının, bir Osmancıklı olarak, Osmancık İlçemizin bir sokağa veya caddesine verilerek yaşatılmasını talep ediyor ve bekliyoruz. Saygılarımla. NOT: Rahmetli İş adamı Turhan ÇORBACIOĞLU ile bilgiler Osmancık’ta ikamet eden, Oğlu Müh. Suat ÇORBACIOĞLU ’n dan alınmıştır. Kendisine bu yazı dizisinin hazırlanmasında, yardımcı olmasından dolayı çok teşekkür ederim.